Historia / 1. Narodowa historia

Prichodżko M.A.

Moskiewska Państwowa Akademia Prawna

im. O.J. Kutafina, Rosja

Nieoficjalna Skład Komitetu

w carskiej Rosji w XIX wieku

Jak wiecie, przygotowanie reformy administracyjnej w cesarstwie rosyjskim na początku XIX wieku. odbywają się w tajnym komitecie - specjalny agencja sekret pod Aleksandra I, obejmujący: V.P.Kochubeya, N.N.Novosiltseva i P.A.Stroganova A.A. Chartoryyskogo.

Na posiedzeniach Komitetu z dnia 24 Unofficial czerwca 1801 do 9 listopada 1803. Ministerialna dyskusje i plany reformy Senatu i projekty reformy chłopskiej, zaprojektowany propozycję utworzenia reprezentatywnej instytucji, odniosła się do kwestii sporządzania rosyjskiej konstytucji, jak również kilka bardziej szczegółowych pytań.

Dla członków Unofficial Komitetu posiedzeniu rozpoczął swego rodzaju polityczną szkołę dla przyszłości lub już są przeprowadzane (Cesarz Aleksander I i V.P.Kochubey) działalność państwa.

Wiktor Pawłowicz Kochubey na górę nieoficjalnego komitetu zajmował wysokie stanowiska członka Zarządu Spraw Zagranicznych i wicekanclerza.

Brał czynny udział w omawianiu zagadnień w prawie wszystkich tajnej komisji.

Na szczególną uwagę składa się z wprowadzenia do jego manifestu projektu utworzenia ministerstwa, jego udział w dyskusji na temat projektów ministerialnych instytucji N.N.Novosiltseva, uczestniczył w sporządzaniu pełnego tekstu projektu "Nagród dla rosyjskiego narodu" ("najbardziej łaskawe litery, rosyjski zhaluemoy ludzie") oraz rysunek one rzutować na kwestii chłopskiej.

(Jednakże należy zauważyć, że V.P.Kochubey przetrzymywani w tajnych komisji bardziej indywidualny pozycję, co dało podstawę historyk N.M.Romanovu wyróżnić wśród członków Unofficial triumwiratu Komitetu - N.N.Novosiltsev, P.A.Stroganov i A.A . Czartoryskich).

W działalności innego członka Unofficial Komitetu - Nicholas Novosiltsev (Novosiltsova) należy przeznaczyć przygotowanie projektu instytucji ministerialnych w Rosji.

Podczas długiej dyskusji projektu N.N.Novosiltsevym składała się z co najmniej trzech edycjach tego dokumentu: wstępne, końcowe i kompletne.

Ponadto, napisał notatkę w sprawie reformy Senatu, projekt w kwestii chłopskiej, uwagi na temat projektu "Nagrody dla Rosjan," AR Woroncowa, i brał udział w opracowywaniu pełnej treści tego dokumentu.

Paweł Aleksandrowicz Stroganov był na czele nieoficjalnej Komitetu i jego osobiste rozmowy z cesarza Aleksandra I w 1801, stopniowo tworzy się pomysł na potrzebę ustalenia tajnego organ doradczy do cesarza o nadchodzącej debacie reform.

To P.A.Stroganovu zawdzięczamy istnienie szczegółowych informacji na temat funkcjonowania Unofficial Komitetu, jak ich nagrywanie całkowitą zawartość nieoficjalnych spotkaniach Komitetu.

P.A.Stroganov wziął udział w dyskusji na temat praktycznych reform oraz kwestie poruszone w tajnej komisji.

Szczególnie powinno być aktywny udział w dyskusji na temat projektów dotyczących kwestii chłopskiej, dzięki czemu uwaga w sprawie reformy Senatu , a jej udział w dyskusji ministerialnej reformy.

Adam Adamovich, (Adam Jerzy) Czartoryski nie był mniej aktywny niż innych członków nieoficjalnego Komitetu, w celu omówienia reform administracyjnych, ale z rozważanych projektów należał tylko do ręki ", uwaga na formę rządu", która rozpoczęła się szczegółowe omówienie ministerialnej reformy w tajnej komisji.

Oczywiście, nieoficjalne posiedzenie Komitetu odbyło się pod

przewodnictwem cesarza Aleksandra I, a to w tych spotkaniach w pełni objawia cechy osobowości cesarza, pozostawiła swój ślad, w tym stanu i jej działalności.

Ponadto, cesarz Aleksander znalazłem wsparcie w zakresie nieoficjalnego Komitetu kontrowersyjnego dla siebie w pierwszych latach panowania 1801-1803 lat., skomplikowane walka między politycznymi frakcjami "Pavlovskiis", "Katarzyna sluzhivtsev" i uczestnicy przewrotu pałacowego w marcu 1801 r. 11,12.

Udział w tajnym komitecie było, że tak powiem, "trampoliną" do późniejszego stanu wszystkich członków Unofficial Komitetu.

Referencje i źródła:

1. Czartoryski A.J. Pamiętniki i memoriały polityczne 1776-1809, Warszawa 1986.

2. Rosyjski Archiwum Państwowe starożytnych Dziejów, zesp. 1278, op. 1, cz. 10-12.